Ik ving deze week in de Amsterdamse binnenstad een glimp op van de lichtobjecten van het lichtfestival. En toen bedacht ik me dat duisternis mooi is.. want daar kunnen we zoveel soorten licht in maken. De contrasten zijn groot.
Die dag in de stad was 21 december. Bij ons het begin van de winter, de kortste dag van het jaar, op het zuidelijk halfrond de langste.
21 december is sinds een paar jaar een speciale datum voor mij.
Dat zit zo. Toen ik veertig werd heb ik mijzelf een trip naar New York cadeau gedaan. Ik heb in mijn uppie NY verkend en heb een aantal dagen de training “The Practice of Empowerment” gevolgd, een hele gave training en een bijzondere ervaring.
Ik was toen ook bezig met de ontwikkeling van mijn eigen bedrijf en met de vraag: “Wie wil ik empoweren om wat te doen?”
De bijna vierdaagse training was intens, we gingen zelf door het proces van empowerment, waarin we onder andere een persoonlijke affirmatie gingen formuleren.
(Affirmatie is een soort stevig voornemen, waar je echt in gelooft en die je in je hoofd zet zodat hij ook uitkomt)
Een vrijwilliger werd gevraagd hem voor te dragen, nou ik sprong op natuurlijk, en hij klonk zo: “By the 21st of december 2014, I have delivered a workshop that brings light in the lives of women, and this allows me to be who I am”.
Klinkt goed hè?
Ik had random die datum gekozen. Dus vooral mooi en onvergetelijk vond ik de reactie van de groep; Het was even stil, toen begon men te klappen en te joelen. Toen keek iemand me aan en zei (vrij vertaald), ‘weet je wel wat voor dag 21 december is? Solstitium Brumalis. De dag van de zonnewende, vanaf deze dag wordt het letterlijk alleen nog maar lichter’.
Ha dat kon geen toeval zijn! Dat vond ik heel tof. Ik hou van dat soort parallellen en metaforen.
Ik breng vanaf die dag licht in de levens van vrouwen, nou ja, laten we zeggen, in de levens van mijn coachees en trainees. En daarin ben ik mezelf. Een mooie gedachte, daar ben ik trots op.
In de duisternis maken we licht, vieren de mensen hun lichtfeesten. De midwinterse lichtfeesten (Lucia en Yule), Kerstmis met alle kaarsjes en verlichtingen buiten en in de boom, en natuurlijk Chanoeka waar we elke avond de kaarsjes aansteken een week lang, en voor het raam, zodat ieder het licht kan zien.
Gelovig, atheïstist, agnost, humanist of ietsist, het maakt allemaal niet uit.
Het is toch een speciale tijd, deze donkere dagen zoeken we elkaar allemaal op. En vieren we feest.
En neem dan even een minuutje…en vraag jezelf af:
Wat vier ìk deze dagen?
En waar en hoe breng ìk licht?
Lieve lezeressen, lezers, klanten, coachees en trainees
Bedankt voor jullie aandacht en vertrouwen in mij het afgelopen jaar!
Ik hoop jullie in 2017, te blijven inspireren, prikkelen en ontmoeten, happy 2017!
Ramses heeft hier het laatste woord;
Met je kop in de hoogte,
En neus in de wind.
En lap aan je laars
hoe een ander het vindt.
Houd een hart vol van warmte,
En van liefde in je borst.
Maar wees op je vierkante meter een vorst.
Wat je zoekt kan geen ander je geven.
Mens, durf te leven.
Mens, durf te leven
Ramses Shaffy
