Het klinkt zo makkelijk. Zo maakbaar. Zo westers verwend bijna.
“Ga doen wat je leuk vindt!”
Toch geloof ik erin. En gaat wat mij betreft deze vraag dieper dan de woorden je in eerste instantie doen vermoeden.
Want doe het maar eens. Heel veel mensen weten niet wat ze leuk vinden. Of beter gezegd, ze weten het wel, maar nemen die gevoelens of ervaring niet serieus. Vertalen het niet naar een signaal dat ze hier iets mee moeten, of kunnen.
Want als je weet dat je voetbal leuk vindt, en gezellig met je vriendinnen winkelen, en lezen. Wat heb je daar aan. Qua werk? Studie? Beroeps perspectief?
Hoe geef je je eigen gevoelens en ervaring van wat je echt leuk vindt, van wat jou betekenis geeft ruimte, vertaal je het naar een studie? werk?
En hoe trotseer je je interne overtuigingen, je beeld van hoe het zou moeten, hoe het hoort, hoe je meedoet, hoe je zorgt voor een baan, salaris?
En als je er dan niet meer omheen kan, hoe trotseer je dan je omgeving, die allemaal een mening hebben en goedbedoelde adviezen?
Mijn antwoord op al deze vragen: Vertrouwen.
Oprecht vertrouwen in je kinderen dat het goed komt. Zelf hebben ze vaak nog weinig, ze zetten de eerste schreden op dat pad naar die grote wereld, alles is nieuw, onzekerheid alom. Maar met een bastion van vertrouwen achter hen, kunnen ze hun weg ontdekken, met vallen en opstaan en durven ze te kiezen voor wat ze leuk vinden.
Oprecht vertrouwen in jezelf. Dat je mag doen wat je leuk vindt. Dat je dat serieus mag nemen. Het levert je lol, plezier, geluk en zingeving op. Dat dat succesvol zijn is. Wat je doet in je leven vindt je leuk, geeft je nut, een gevoel van betekenis, geeft je energie, je maakt verschil.
Vertrouw in plaats van; handelen uit angst, blokkeren, controle, van te voren zeker willen zijn. Vertrouw op je gut feeling. En vertrouw erop dat als je een fout maakt je dat wel aankan, dat de wereld niet vergaat.
Ik gun het iedereen,
warme groet,
Noël
